15   For if the casting away of them be the reconciling of the world, what shall the receiving of them be, but life from the dead?
ει γαρ η αποβολη αυτων καταλλαγη κοσμου τις η προσληψις ει μη ζωη εκ νεκρων

16   For if the firstfruit be holy, the lump is also holy: and if the root be holy, so are the branches.
ει δε η απαρχη αγια και το φυραμα και ει η ριζα αγια και οι κλαδοι

17   And if some of the branches be broken off, and thou, being a wild olive tree, wert graffed in among them, and with them partakest of the root and fatness of the olive tree;
ει δε τινες των κλαδων εξεκλασθησαν συ δε αγριελαιος ων ενεκεντρισθης εν αυτοις και συγκοινωνος της ριζης και της πιοτητος της ελαιας εγενου

18   Boast not against the branches. But if thou boast, thou bearest not the root, but the root thee.
μη κατακαυχω των κλαδων ει δε κατακαυχασαι ου συ την ριζαν βασταζεις αλλ η ριζα σε

19   Thou wilt say then, The branches were broken off, that I might be graffed in.
ερεις ουν εξεκλασθησαν οι κλαδοι ινα εγω εγκεντρισθω

20   Well; because of unbelief they were broken off, and thou standest by faith. Be not highminded, but fear:
καλως τη απιστια εξεκλασθησαν συ δε τη πιστει εστηκας μη υψηλοφρονει αλλα φοβου

21   For if God spared not the natural branches, take heed lest he also spare not thee.
ει γαρ ο θεος των κατα φυσιν κλαδων ουκ εφεισατο μηπως ουδε σου φεισηται

22   Behold therefore the goodness and severity of God: on them which fell, severity; but toward thee, goodness, if thou continue in his goodness: otherwise thou also shalt be cut off.
ιδε ουν χρηστοτητα και αποτομιαν θεου επι μεν τους πεσοντας αποτομιαν επι δε σε χρηστοτητα εαν επιμεινης τη χρηστοτητι επει και συ εκκοπηση

23   And they also, if they abide not still in unbelief, shall be graffed in: for God is able to graff them in again.
και εκεινοι δε εαν μη επιμεινωσιν τη απιστια εγκεντρισθησονται δυνατος γαρ εστιν ο θεος παλιν εγκεντρισαι αυτους