2   For in this we groan, earnestly desiring to be clothed upon with our house which is from heaven:
και γαρ εν τουτω στεναζομεν το οικητηριον ημων το εξ ουρανου επενδυσασθαι επιποθουντες

3   If so be that being clothed we shall not be found naked.
ειγε και ενδυσαμενοι ου γυμνοι ευρεθησομεθα

4   For we that are in this tabernacle do groan, being burdened: not for that we would be unclothed, but clothed upon, that mortality might be swallowed up of life.
και γαρ οι οντες εν τω σκηνει στεναζομεν βαρουμενοι επειδη ου θελομεν εκδυσασθαι αλλ επενδυσασθαι ινα καταποθη το θνητον υπο της ζωης

5   Now he that hath wrought us for the selfsame thing is God, who also hath given unto us the earnest of the Spirit.
ο δε κατεργασαμενος ημας εις αυτο τουτο θεος ο και δους ημιν τον αρραβωνα του πνευματος

6   Therefore we are always confident, knowing that, whilst we are at home in the body, we are absent from the Lord:
θαρρουντες ουν παντοτε και ειδοτες οτι ενδημουντες εν τω σωματι εκδημουμεν απο του κυριου

7   (For we walk by faith, not by sight:)
δια πιστεως γαρ περιπατουμεν ου δια ειδους

8   We are confident, I say, and willing rather to be absent from the body, and to be present with the Lord.
θαρρουμεν δε και ευδοκουμεν μαλλον εκδημησαι εκ του σωματος και ενδημησαι προς τον κυριον

9   Wherefore we labour, that, whether present or absent, we may be accepted of him.
διο και φιλοτιμουμεθα ειτε ενδημουντες ειτε εκδημουντες ευαρεστοι αυτω ειναι

10   For we must all appear before the judgment seat of Christ; that every one may receive the things done in his body, according to that he hath done, whether it be good or bad.
τους γαρ παντας ημας φανερωθηναι δει εμπροσθεν του βηματος του χριστου ινα κομισηται εκαστος τα δια του σωματος προς α επραξεν ειτε αγαθον ειτε κακον