9   For if the ministration of condemnation be glory, much more doth the ministration of righteousness exceed in glory.
ει γαρ η διακονια της κατακρισεως δοξα πολλω μαλλον περισσευει η διακονια της δικαιοσυνης εν δοξη

10   For even that which was made glorious had no glory in this respect, by reason of the glory that excelleth.
και γαρ ουδε δεδοξασται το δεδοξασμενον εν τουτω τω μερει ενεκεν της υπερβαλλουσης δοξης

11   For if that which is done away was glorious, much more that which remaineth is glorious.
ει γαρ το καταργουμενον δια δοξης πολλω μαλλον το μενον εν δοξη

12   Seeing then that we have such hope, we use great plainness of speech:
εχοντες ουν τοιαυτην ελπιδα πολλη παρρησια χρωμεθα

13   And not as Moses, which put a vail over his face, that the children of Israel could not stedfastly look to the end of that which is abolished:
και ου καθαπερ μωσης ετιθει καλυμμα επι το προσωπον εαυτου προς το μη ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το τελος του καταργουμενου

14   But their minds were blinded: for until this day remaineth the same vail untaken away in the reading of the old testament; which vail is done away in Christ.
αλλ επωρωθη τα νοηματα αυτων αχρι γαρ της σημερον το αυτο καλυμμα επι τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης μενει μη ανακαλυπτομενον ο τι εν χριστω καταργειται

15   But even unto this day, when Moses is read, the vail is upon their heart.
αλλ εως σημερον ηνικα αναγινωσκεται μωσης καλυμμα επι την καρδιαν αυτων κειται

16   Nevertheless when it shall turn to the Lord, the vail shall be taken away.
ηνικα αν επιστρεψη προς κυριον περιαιρειται το καλυμμα

17   Now the Lord is that Spirit: and where the Spirit of the Lord is, there is liberty.
ο δε κυριος το πνευμα εστιν ου δε το πνευμα κυριου εκει ελευθερια